Vanmiddag komt de schoolarts uit de stad
Om de oranje snavels op te meten
Van de klas scholeksters die op ‘t wad
De mosselen uit hun schelpen eten.
Dokter zet ze allemaal op een rij
Met hun snavels wijzend naar het noorden
Hij pakt er pen, papier en meetlat bij
En gebruikt allerlei moeilijke woorden
Terwijl de scholeksters ongeduldig staan
Te hupsen op hun dikke roze poten
O o zo bang voor wat zij horen gaan
Over wat de schoolarts heeft besloten.
Bij de een zegt hij: ‘Jouw snavel is té kort
Doordat je te veel snoept uit harde schelpen
Je moet op dieet zodat die langer wordt
Dat is het enige wat jou kan helpen.'
Maar bij de ander is die juist té lang
Dus draait de schoolarts ’t receptje om
Hij zegt: 'Je snavel is heel slecht, ben ik bang
Als je niet snel meer eet, dan groeit die krom.'
Alleen bij Scholekster tien is het beter
En zegt hij blij: ‘Jouw snavel is gewoon goed
Niet té lang of té kort, geen millimeter
Jij weet hoeveel schelpen je leeg eten moet!’
Waarop tien piept: 'Te-piet te-piet te-piet
Waarom mag ik nou niet ergens té van zijn?
Gewoon goed zijn wil ik helemaal niet
Ben ik misschien iets té groot of té klein?’
Als de schoolarts schudt met zijn zwarte kop
Springen de tranen haar rode ogen in
Ze te-piet te-piet: ‘Ik ben één grote flop
Te-piet te-piet, wat heeft ‘t nog voor zin?!’
Dokter kijkt geschrokken door z'n kleine bril
En roept: ‘Alsjeblieft, wees nu toch eens even stil!
Hier, jij krijgt van mij een kalmeringspil
Want je te-piet te-piet echt véél te veel!’
Luister hier naar te-piet'ende Scholeksters
Geen opmerkingen:
Een reactie posten